Anarchonihilizm to anarchistyczna i indywidualistyczna ideologia. Zakłada, że życie nie ma żadnego celu i odrzuca wartości oraz moralność.
Widzi społeczeństwo, prawo, państwo, rodzinę itp. jako fałszywe konstrukty nie mające powodu do panowania nad jednostką i zaleca odrzucenie ich. odrzucają oni wszelkie instytucje i normy społeczne , cywilizację i społeczeństwo
utrzymuje, że choć historia anarchizmu jest "chwalebną porażką", uciskowi należy się przeciwstawiać nawet bez nadziei na zmianę;
Niektórzy anarcho-nihiliści (Serafiński) przyjmują pesymistyczne stanowisko, że zmiana polityczna nie nastąpi w widocznym czasie. Wśród tych nihilistów popularny jest również pesymizm ekologiczny i mizantropia. Inni nihiliści (Flower Bomb), choć rozczarowani, wciąż mają nadzieję na przyszłe zdziczałe życie wolne od instytucji społecznych stnieje duże zamieszanie między anarcho-nihilizmem a nihilizmem egzystencjalnym. Ten drugi to filozofia negująca wszelkie wartości, stąd "bezsens życia". Tymczasem "nihilizm" w anarcho-nihilizmie oznacza radykalny bunt przeciwko cywilizacji.
powszechnym nieporozumieniem jest mylenie anarcho-nihilizmu z absolutnym pesymizmem. Prawdą jest, że anarcho-nihiliści są często przygnębieni, ale nie oznacza to, że nienawidzą życia; to, czego naprawdę nienawidzą, to represyjne struktury, które są im narzucane.
Anarcho-nihilizm jest zbliżony do radykalnej apolityczności, z wyjątkiem tego, że radykalna apolityczność chce wyeliminować mentalność polityczną jako taką, podczas gdy anarcho-nihilizm chce zniszczyć instytucje społeczne, ale nadal pozostaje ideologią. Anarcho-nihilizm nie popiera żadnej utopii ani nowego systemu rządzenia, ale neguje jakąkolwiek formę organizacji Naszą reakcją na społeczeństwo, cywilizację itd. powinna być wrogość. Nie ma utopijnych wizji, nie ma programów politycznych, których należy przestrzegać, opór jest czystą negacją
. Anarcho-nihilizm mówi o przyjemności niszczenia, niszczenia społeczeństwa, konstrukcji społecznych, moralności itd. Anarcho-nihiliści odrzucają rewolucję jako niemożliwą, zamiast tego proponują insurekcję - spontaniczny opór przeciwko społeczeństwu i państwu Nihilizm jako ruch polityczny po raz pierwszy pojawił się w carskiej Rosji w połowie XIX wieku i jest znany pod nazwą rosyjskiego nihilizmu. Czołowy rosyjski anarchista tamtych czasów Piotr Kropotkin zdefiniował nihilizm jako "symbol walki z wszelkimi formami tyranii, hipokryzji i sztuczności oraz o wolność jednostki". Rosyjski nihilizm miał na celu obalenie wszystkich tradycyjnych struktur społecznych, niekoniecznie proponując alternatywę. ich głównym celem była destrukcyjna rewolta, najpierw kulturalna, a następnie zbrojna, która doprowadziła do zamachu na rosyjskiego cara Aleksandra II. Jak twierdzi nihilista Bazarow, bohater powieści "Ojcowie i synowie" (1862), nihiliści są tutaj, aby niszczyć, a budowanie będzie zadaniem innych ludzi.
Chociaż wielu rosyjskich nihilistów było egoistami, byli oni raczej dalecy od egoizmu w rozumieniu Stirnera. Oprócz tego, że byli ogólnie lewicowi, przyjmowali materializm ontologiczny, twardy determinizm i scjentyzm. Można ich nazwać zwykłymi egoistami, w przeciwieństwie do filozoficznych.
Co ważne, rosyjski nihilizm nie jest anarcho-nihilizmem, pomimo ich podobieństw. Jeśli chodzi o ideologów rosyjskiego nihilizmu, Bakunin był anarchistą społecznym, Czernyszewski był utopijnym socjalistą, a Nieczajew był uważany za totalitarnego komunistę, który nie zalicza się do anarcho-nihilizmu. spółczesny anarcho-nihilizm znajduje się pod wpływem egoizmu Stirnera i rosyjskiego nihilizmu. Z egoizmu zaczerpnął egoizm, z rosyjskiego nihilizmu skłonność do aktywnego zakłócania życia społecznego. Stirner sprzeciwiał się pojęciu rewolucji, która jest postrzegana jako scentralizowana i ponownie zniewalająca. Zamiast tego Stirner proponuje insurekcję, czyli spontaniczny i zdecentralizowany bunt. W swojej książce Stirner wyraźnie zauważa, że nie ma na myśli dosłownego powstania, ale raczej duchowe; jednak jego wezwanie do powstania można rozumieć całkiem dosłownie, czego przykładem są anarcho-nihiliści.
Innym ważnym czynnikiem wpływającym na anarcho-nihilizm jest anarcho-legalizm, "Ortodoksyjni" egoiści, włączając w to samego Stirnera, mają tendencję do przestrzegania prawa i zachowywania ostrożności. Jednak anarcho-legaliści całkowicie odrzucają wszelkie ograniczenia, zarówno moralne, jak i prawne, co skutkuje popełnianiem przez nich akcji bezpośrednich . Oczywiście dalej będzie istniał ruch anarchistyczny, będą istniały autonomiczne centra społeczne, będą protesty, czasopisma, debata, aktywizm i duże wystąpienia o charakterze ludowym. W miarę upływu czasu będzie coraz trudniej, min. z powodu coraz większego zakresu inwigilacji przez państwo, oraz nadciągającej katastrofy właśnie.
Anarcho-nihiliści idą jednak jeszcze dalej. Egoiści pragną ustanowienia społeczeństwa egoistycznego, podczas gdy nihiliści są na tyle radykalni, by kwestionować nawet egoizm, uznając jego ograniczający potencjał. Nawet egoistyczne społeczeństwo nie jest całkowicie wolne, jeśli egoizm staje się receptą, instytucją. Dlatego właśnie anarcho-nihilizm odrzuca wszelkie instytucje społeczne, czymkolwiek by one nie były.
Komentarze
Prześlij komentarz